anja961.fotkoblog.pl

Tak więc.. Siedzę na łóżku, i zastanawiam się do czego to wszystko ma prowadzić. Jaki jest cel mojego wędrowania? A co, jeśli to tylko ślepy zaułek, droga do nikąd? Co jeśli tylko błądze na oślep? Nie wiem. Nie chcę o tym myśleć. Jeszcze jakieś kilka miesięcy temu temu, wydawało mi się, że nie muszę w tej chwili decydować. Mam przed sobą dużo czasu. Ale czas leci. Wymuszają na mnie dokonania wyborów. Ale skąd ja mam wiedzieć, co będzie jutro, a co dopiero za kilka miesięcy, lat? W jednej sekundzie, nasze życie może zmienić się diametralnie. Nie wiem, czy chcę planować. Bo jeśli coś nie wyjdzie.. Nie chcę rozczarowania. 

Już dawno wkorczyłam w świat wymagań. Już od dawna próbuję im sprostać, ale nie udaje się. Po kolejnym upadku zawsze wstajesz słabszy. A mnie siłę dają tylko momenty, kiedy mogę być sobą. Te dwa miesiące w roku. Nie muszę wtedy niczego grać. Nie muszę się chować za mitem grubej skóry, tarczy. Tworzę iluzję, że jest, choć jej nie ma. 

Wiesz... Potrzebuję Cię. Z każdym dniem coraz bardziej. Gubie się z samą sobą. Nie,wiesz, co mnie niszczy? To coś ma moje imie, moje włosy, moje oczy i moją duszę. To ja. Potrzebuję Cię każdym okruszkiem mojej duszy. Bardzo..